India: Agra, Varanasi en de helse rit
Maandag 27 maart 2017
Vandaag hadden we een lange autorit voor de boeg: naar Agra, de stad van de Taj Mahal. Over het algemeen dus een saaie dag, al kan ik wel enorm genieten van het landschap. Les van vandaag: het feit dat we geen fatsoenlijk (of gezellig) restaurant hebben kunnen vinden tot dusver is geen uitzondering. Het lijkt gewoon niet te bestaan in India.
Dinsdag 28 maart 2017
Tijd om de Taj Mahal van dichtbij te bekijken. Met een gids hebben we een rondje gemaakt over het imposante terrein van dit wereldwonder. Na de nodige kiekjes bezochten we nog een aantal andere plaatsen in de stad. In middag namen we afscheid van onze driver Tasheen omdat we de rest van de tour in India met de trein zouden doen. In de avond pakten we de trein van Agra naar Varanasi. Dit zou een tour van 12 uur worden. Les van vandaag: in India is het niet de vraag of een trein vertraging heeft, maar hoe lang. Wij werden getrakteerd op krap 4 uur vertraging.
Woensdag 29 maart 2017
In Varanasi aangekomen bleek ons hotel in een buitenwijk te zitten. Maar de vrolijke en behulpzame eigenaar Dha, samen met de lokale bevolking in het wijkje maakten dit ruimschoots goed. Bij een wandeling door het wijkje werden we spontaan door het lokale schoolhoofd op de (chai) thee uitgenodigd om de school te komen bekijken. Verder hebben we vooral gerelaxt die dag. Wat me opvalt in heel India (en zelfs in een bekende stad als Varanasi) dat er heel erg weinig Westerse toeristen rondlopen. Dit maakt het gelukkig ook heel puur: geen showtjes van “lokale gebruiken”, maar echte rituelen die ook zonder ons als toeristen worden uitgevoerd. Weer wat wijzer: in de meeste gebieden in India wordt vrijwel geen alcohol gedronken. Wij hielden het dus gewoon bij cola light de afgelopen tijd.
Donderdag 30 maart 2017
Varanasi is een heilige stad voor Hindoes omdat deze aan de rivier de Ganges ligt. In de middag bezochten Roos en ik het oude centrum. Dat levert hele bijzondere situaties op. Zelden in mijn leven heb ik zoveel vreemde situaties bij elkaar gezien. (Oneerbiedwaardig gezegd: ik heb nog nooit zoveel weirdo’s bij elkaar gezien) Mannen, halfnaakt en wit geschilderd, lange baarden, oranje gewaden, gezichtsbeschilderingen, bezig met allerlei prullaria zoals kaarsjes, wierook en belletjes. Het aanschouwen van openbare crematies langs het water zijn een vreemd tafereel. Vooral als daarna de as (en soms resten) in de rivier gegooid worden. Aan het einde van de dag bezochten we de ceremonie om de dag af te sluiten. Les van vandaag: vice versa zijn Roos en ik ook een bezienswaardigheid voor de Indiërs: wij staan inmiddels op verschillende facebookpagina’s van de lokale bevolking hier.
Vrijdag 31 maart 2017
In de ochtend bij zonsopgang zijn we met een bootje de rivier Ganges op gegaan. Veel Hindoes beschouwen de rituelen die ze in de ochtend uitvoeren in de rivier als reinigend. Ikzelf beschouw het vooral als onhygiënisch aangezien de rivier vol zit met afval. Het drijvende lijk wat we onderweg tegenkwamen ondersteunde mijn theorie. Les van vandaag: de 7e keer het lokale gerecht Thali (ze hebben vaak niets anders) komt langzaamaan een beetje mijn neus uit.
Zaterdag 1 april
Tijd om India langzaamaan weer te gaan verlaten. Direct na middernacht pakken we de nachttrein naar Gorakpur. Een rit van ca 6 uur. Later zou blijken dat het instappen een cruciaal moment was geweest… Na een redelijke goede nacht in de slaaptrein werd ik waker rond 08:00u. Roos sliep in het bedje boven me. Het feit dat het 8 uur later was op een 6 uur durende rit verklaarde ik door de vertraging die de trein vast had opgelopen. Nadat Roos wakker was checkte ze op haar GSM door middel van Google Maps onze locatie. Dat was rond Barhi, provincie Jharkhand. Vreemd, dat moest een foutje zijn. Ik startte zelf mijn GSM ook maar en bekeek Google Maps. Ook mijn blauwe bolletje wees doodleuk Oost India aan. Een kleine 400 km geheel de verkeerde kant op! Na het even bij een local in de trein gecheckt te hebben wisten we het zeker: we zaten in de verkeerde trein. Waar was dat mis gegaan? Nu is het treinen in India af en toe best een puzzel. Maar het bordje op het station had de juiste trein laten zien. De vertraging die werd aangegeven kwam overeen met de trein die binnenkwam. Onze (gereserveerde) bedjes waren nog leeg en ook de conducteur die ons kaartje controleerde was het blijkbaar eens dat we in deze trein hadden moeten zitten. Na wat conversaties met de locals bleek dat er voor onze trein nog een andere trein op het perron moest binnengekomen en dat dit omgeroepen was. Dat hadden we dus niet gehoord, en indien wel is het knap lastig om het Indiaas-Engels accent goed te verstaan in de chaos die een station met zich meebrengt. Tijd voor een oplossing. Bij de eerstvolgende grote stad, Dhanbad, verlieten Roos en ik de trein om een nieuwe route naar Gorakphur te zoeken. Dat werkt niet zoals in Nederland. De eerste trein die we konden nemen vertrok pas weer een uur of 13 later. En aangezien dit een slow-train was zou de rit ook nog eens 20 uur duren. Er zat niets anders op. Roos en ik kochten een ticket en hebben nog even geprobeerd in de stad zelf rond te kijken, maar dat bleek helemaal niet leuk te zijn. De rest van de dag hebben we op de vloer van het station doorgebracht. Onze tijd dodend door aanwezige ratten en muizen te bestuderen en ons verder te verwonderen over de smerigheid en het gebrek aan hygiëne, ondanks dat we nu toch al wat gewend waren. Laat in de avond vertrok onze trein en waren we dan eindelijk toch onderweg naar Gorakphur.
Zondag 2 april
Het grootste gedeelte van de dag hebben we besteed in de trein. Bijzonder saaie dag. De 40+ stops die de trein maakte, zorgde eveneens voor weinig vertier. In de avond kwamen we eindelijk (met vertraging) aan in Gorakphur. Roos en ik hoopten dat er nog een mogelijkheid zou zijn om direct door te steken naar de grens met Nepal om onze reis voort te zetten. Maar die droom konden we snel laten varen. Omdat we weinig keuze hadden boekten we een van de smerigste hotels die ik ooit heb meegemaakt (in onze eerste kamer had een kat op het bed gepoept) en hoopten dat het snel morgen was. Les vandaag: vergeet in India nooit te vragen dat je geen spicy maaltijd hoeft.
Maandag 3 april
Deze dag hadden we vroeg de wekker gezet om het smerige hotel snel te verlaten. Na de nodige verwarring over bussen stapten we in een bus die ons naar de Nepalese grens zou brengen. De douaneprocedures verliepen bijzonder soepel en daarna zijn we op zoek gegaan naar een bus die ons naar Kathmandu, de hoofdstad van Nepal, zou brengen. Volgens de ticketverkoper duurde dat ca 10 uur. De bus ging op pad en als snel reden we door de eerste bergen van de Himalaya. De wegen in Nepal variëren van slecht tot bizar slecht. Ons 24 personen busje (af en toe gevuld met 34+ personen) hobbelde zich dan ook een weg door de bergen. Om onverklaarbare redenen stonden we af en toe stil in een polonaise van andere busjes en vooral veel vrachtwagens. Om nog minder verklaarbare redenen werd 1 band van de bus 5 keer gewisseld op verschillende plaatsen. De rit duurde dan ook een stuk langer dan de bedoeling was. En met 5 uur vertraging in een stoel die niet gemaakt is voor iemand van 1.85m lang kwamen we dan eindelijk aan in Kathmandu. Les van vandaag: Nepal is een stuk schoner dan India.
Fact sheet
Overnachtingen:
- Hotel Riviera, Agra
- Slaaptrein Agra – Varanasi
- Hotel Varanasi Villa, Varanasi
- Slaaptrein Varanasi – Dhanbad
- Slaaptrein Dhanbad – Gorakphur
- Hotel Sunrise – Gorakphur
Afstanden:
- Ranthambore – Agra: 280 km
- Agra – Dhanbad: 990 km
- Dhanbad – Gorakphur: 550 km
- Gorakphur – Kathmandu: 370km
Subtotaal: 2190 km
Totaal: 9610 km
