This post is part of a series called U.S.A.

New York

Zondag 16 juli

Onze grote oversteek zat er nog lang niet op. Na een laterale verplaatsing door Indonesië waren we in Jakarta beland en vlak na middernacht stegen we vanuit daar op richting Abu Dhabi. Op Abu Dhabi besteden we onze vijf uur overstaptijd vooral aan de preclearance procedures om de Verenigde Staten in te kunnen komen. Strenge blikken, metaaldetectoren en tevens kreeg ik de twijfelachtige eer om apart genomen te worden voor een extra verhoor. Vervolgens stegen we in mijn favoriete toestel, een Airbus A380, op om de Atlantische oceaan over te steken. De vlucht duurde ruim 14 uur, maar gevuld met eten, slapen, foto’s uitzoeken en films kijken vloog de tijd voor mij voorbij. In de vroege avond maakte we een touchdown op New York JFK Airport en zaten de 45 uur tussen Ende, Indonesië en New York er echt op. Met een ritje in de AirTrain en de metro kwamen we aan bij ons hostel. Onze accommodatie lag in de hippe wijk Williamsburg in de “Borough” (stadsdeel) Brooklyn van New York. Aan de noordzijde wemelde het van de hipsters, aan de zuidzijde Latinos die hun hele leven in de USA blijkbaar gewoon Spaanstalig leiden. In het hostel hadden we een privékamer en beschikking over een gezamenlijke ruimte met keuken en een soort van mancave. De beste remedie tegen een jet lag is meteen meegaan in het schema van je aankomst, dus in de avond bleven we wakker en aten Roos en ik de meest Amerikaanse maaltijd die je kunt bedenken: hamburgers. Maar dan wel met de hipheid die je van een hipsterwijk als Williamsburg mag verwachten. Les van de dag: later bleek de hamburger niet zomaar een burger te zijn, maar de beroemde Mac&Cheese Burger (yup, macaroni in je burger) van het DuMont restaurant.

Maandag 17 juli

Onze tijd in New York was beperkt, dus wilden we daar ook het meeste uithalen. Bovendien is New York veel te duur om op een backpackersbudget en -tempo te verkennen, dus gingen we in de ochtend op pad. Omdat New York bovendien weer een Westerse bestemming was, hadden we twee belangrijke doelen: het repareren van mijn telefoon en het vinden van een nieuwe camera. Gelukkig vonden we vlakbij in de buurt een telefoonreparateur die ook nog eens een reservecamera had liggen voor mijn exemplaar die tijdens de scooterval in duizend stukjes was gebarsten. Voor de handcamera zouden we later gaan kijken. De metro, vlak voor onze deur, bracht ons naar het meest bekende stukje van New York: het eiland Manhattan. Ikzelf was al ooit eerder in New York geweest, Roos nog niet. Voor mij voelde het als een herkenning van wat ik eerder had gezien en natuurlijk de herkenning van alle scènes uit films en TV-beelden. De stadsgeluiden, de geuren, de vreemde en uiterst expressieve mensen overal; ik vond het heerlijk en liet de indrukken op me inwerken. De straat oversteken in de concrete jungle was opeens ook weer spannend geworden, want de afgelopen maanden was ik geheel gewend geraakt aan linksrijdend verkeer. Op Lower Manhattan maakten we een rondje langs Wall Street en stapten daarna op de Staten Island Ferry. Deze veerboot verbindt Manhattan met de minst bekende Borough van New York: Staten Island. Vanuit de ferry had je een prachtig uitzicht over de imposante skyline van New York en hadden we tevens de mogelijkheid om het Vrijheidsbeeld van dichter bij te zien. Na een retourtje met de ferry stonden we weer op Manhattan en vervolgden we onze weg door Battery Park, langs de WTC memorials, noordwaarts voorbij de nieuwe One WTC toren. Op Union Square bezochten we een elektronica winkel in de hoop daar een nieuwe camera te vinden. Helaas was het aanbod hier bijzonder mager zodat we onverrichter zaken weer vertrokken. Via de wijken Little Italy (pizza en macho’s), China Town (plastic rommel en mensen die raar ruiken) en SoHo (hippe kunst en moeilijke brillen) kwamen we aan bij het Flatiron Building; een van mijn favoriete gebouwen van New York. We vervolgden onze weg naar de High Line: een stuk ongebruikt, verhoogd metrospoor wat een aantal jaar geleden is omgebouwd tot wandelpark. Hier liepen we overheen totdat de zon had besloten onder de horizon te duiken. Aan het einde van de High Line daalden we weer af tot stadsniveau in de wijk Meat packing Disctrict. Een oud-industrieel gebied wat nu een uitgaans- en woonbestemming had gekregen; Strijp-S avant la lettre zullen we maar zeggen. Daar aten we, dit keer Mexicaans, bij Dos Caminos op de Hudson Street. Les van de dag: als ik voor iedere keer dat ik een New Yorker het woord “like” heb horen zeggen een kwartje kreeg, zat ik nu opgescheept met kilo’s aan incourante valuta.

Dinsdag 18 juli

Na een stevig ontbijt bij het hostel namen Roos en ik weer de metro naar Manhattan, dit keer naar het wat noordelijkere Midtown Manhattan. Daar stapten we uit op Rockafeller Plaza en vervolgden onze weg via Maddison Square naar Times Square. Het circus van Times Square is mij overdag iets te toeristisch, toch werden er van dit iconische aanblik van New York enkele tientallen foto’s geschoten door ons. Vervolgens namen we een kijkje bij het eveneens iconische Empire State Building en de inmiddels roemruchte Trump Tower. De middag was al op de helft toen we aankwamen bij het Museum of Modern Arts, ofwel MoMA. Onder het motto “je bent nooit te oud om te leren” betraden we het museum op studententarief. Binnen de muren varieerde de kunst van de “Starry Night” van Van Gogh, tot de chaotische drip-art van Jackson Pollock, tot onbegrijpelijke vlakken en strepen van namen waar ik nog nooit van gehoord had. Na het museumbezoek liepen Roos en ik het wereldberoemde Central Park in. Central Park is veel te groot om in een uurtje (of twee) te bekijken, dus we beperkten ons tot de zuidelijke helft. Op een heuveltje streken we neer om te chillen en dronken (hartstikke illegaal) een drankje wat we eerder bij een Deli gekocht hadden. Nadat de zon onder was gegaan verlieten we het park en kwamen voor de tweede keer die dag op Times Square terecht. Neon-reclames en flitsende beeldschermen probeerden ons te verleiden tot de aanschaf van van alles en nog wat: de kapitalistische American Dream in de zevende versnelling. Het was al vrij laat voordat we in Little Italy aankwamen zodat het nog even lastig was een restaurant te vinden. We aten, dit keer Italiaans, bij Da Gennaro op de Mulberry Street. We sloten de avond af met een drankje bij Café Select op Lafayette Street. Les van de dag: breakdancen op straat is veel te mainstream. Om je publiek geboeid te houden (en simpelweg zorgen dat ze niet weg kunnen lopen) kun je in New York gewoon je breakdance show in de metro doen.

Woensdag 19 juli

De dag begon met het ophalen van mijn telefoon bij de reparateur. Direct daarna arriveerde de nieuwe camera bij de receptie van het hostel. Omdat winkels afstruinen voor het modelletje wat ik wilde niet meer van deze eeuw is, had ik besloten deze bij Amazon.com te bestellen. Gadget-wise was ik dus weer helemaal up to date. Roos en ik hadden besloten om deze dag geheel in onze Borough, Brooklyn, te besteden. Omdat de metrolijnen in Brooklyn niet rechtstreeks liepen, we ons niet verdiept hadden in de buslijnen en je het ware leven pas echt op straat ziet, besloten we vanuit onze buurt een paar buurten te voet te doorkruisen op weg naar de wijk Brooklyn Heights. Als eerste kwamen we door het zuiden van Williamsburg, een wijk die bekend staat als Joods-orthodox. Mannen met pijpenkrullen naast hun slapen en lange baarden, vrouwen met hoofdkapjes, het was een wat vreemde gewaarwording voor ons. Na een flinke wandeling door andere buurten kwamen we aan bij de Brooklyn Bridge: de iconische, neogotische brug die de Brooklyn met Manhattan verbindt. Na een wandeling tot halverwege de Hudson rivier en weer terug vervolgende Roos en ik onze weg via de chique Brooklyn Heights tot het Brooklyn Bridge park waar we van een lunch en het uitzicht over Lower Manhattan genoten. Vanuit daar liepen we door de hippe wijk DUMBO en pakten we een metro naar een zuidelijker gelegen gedeelte van Brooklyn: Bushwick. In het eerste gedeelte van Bushwick staken Roos en ik nogal kaaskopperig af tegen de getto vibe die er hing. Maar iets verderop hing een veel artistiekere sfeer en zagen we waar we voor gekwamen waren: street art. De vele blinde muren en garagedeuren waren kleurig versierd met allerhande graffiti kunst. Ik genoot van het enorme aanbod aan street art, dat ook nog eens van hele hoge kwaliteit was. De hoeveelheid kunst zorgde er voor dat het al begon te schemeren terwijl we nog niet eens alles gezien hadden. Omdat het maar een paar kilometer lopen was besloten Roos en ik over de Broadway terug te lopen; ons Hostel lag uiteindelijk aan dezelfde weg. Onderweg deden we boodschappen en voor de eerste keer in lange tijd hadden we weer eens zelf gekookt. Het deed me goed om weer eens zelf verantwoordelijk te zijn voor wat er op mijn bord terecht kwam. In de avond zocht ik nog wat dingen uit op internet voor ons vertrek uit New York. Toen ik de wekker zette vertelde mijn smartphone me dat ik nog 2 uur en 45 minuten slaap had tot de wekker af zou gaan. Ik kon mezelf niet verwijten dat we niet het maximale uit de tijd in New York hadden gehaald. Les van vandaag: het bekende beeld van sproeiende brandkranen in de achterbuurten van New York zijn niet het gevolg van een falend veiligheidssysteem, maar van recalcitrante New Yorkers die op zoek zijn naar verkoeling (of een mogelijkheid om hun auto gratis te wassen).